ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ ΑΝΤΙ … «ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ»

14. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ 5

ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο (9 και 10 Ιανουαρίου 2016) βρέθηκα προσκεκλημένος ως ομιλητής του δραστήριου πολιτισμικού οργανι­σμού «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» στη Βέροια και τη Νάουσα. Θέμα και των δύο διαλέξεων «Η μόνη (δοκιμασμένη) λύση για την αντιμετώπιση της σημερινής κοινωνικής κρίσης».

      Στη Βέροια μου δόθηκε η δυνατότητα να μιλήσω μέσα σ’ ένα παλαιό Τζαμί, που έχει αναστηλώσει και αξιοποιήσει η τοπική Εκκλησία. Ο συμβολι­σμός αυτός με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι μπορούμε, όπως έλεγε και ο σύγχρονος άγιος Παίσιος, να εκκλησιοποιήσουμε και να εκχριστια­νίσουμε τους γείτονές μας Τούρκους Ισλαμιστές, αρκεί εμείς να είμαστε όντως Χριστιανοί. Στη Νάουσα γνώρισα τους φιλόξενους Μακεδόνες και Ποντίους της υπομονής και επιμονής, ανθρώ­πους του μόχθου και της εργασίας, στοιχεία που μετουσιώνονται σε απέραντη αγάπη και αλλη­λεγγύη προς τον εμπερίστατο συνάνθρωπο.

       Από τη διαπραγμάτευση του θέματος καταλή­ξαμε, μετά κι από εποικοδομητικό διάλογο, στο συμπέρασμα, ότι η μόνη δοκιμασμένη λύση για την αντιμετώπιση όλων των ιστορικών κρίσεων του ελληνισμού, κατά τα τελευταία 3.000 χρόνια περίπου, είναι ο Κοινοτισμός, ως εθνική ενότη­τα, ομοψυχία, συνεργασία και αλληλεγγύη. Ο Κοινοτισμός, ο οποίος ως τρόπος και στάση ζωής διασώζεται ακόμη και σήμερα στα κοινόβια μο­ναστήρια και στις αυθεντικές ενδοκοσμικές κοι­νοβιακές συνάξεις, όπως οι Ενορίες. Ενώ, όμως, ο Κοινοτισμός αποτελεί ζητούμενο σε αρκετές περιοχές της πατρίδας μας, οι συμπατριώτες μας της Μακεδονικής αυτής γωνιάς, Βεροιώτες και Ναουσαίοι, τον βιώνουν και τον μεταλαμπαδεύ­ουν σ’ όλους εμάς που τον αναζητούμε απεγνω­σμένα.

       Αναλογίστηκα την κερκυραϊκή πραγματικότητα, όπου τοπικοί φορείς κινητοποιούνται, ιδιαίτερα κατά τις ημέρες των Χριστουγέννων, πραγματο­ποιώντας αξιόλογες φιλανθρωπικές δράσεις. Ο Κοινοτισμός, όμως, ως δομικό στοιχείο του Ελλη­νικού Πολιτισμού, δεν περιορίζεται σε «μια καλή πράξη» κάποιες ημέρες, αλλά καθορίζει τον κα­θημερινό βίο και καθίσταται συνειδητοποιημένη στάση ζωής κι όχι μικρό διάλειμμα προσφοράς. Αυτή η πραγματικότητα, που οι περισσότεροι νεοέλληνες αγνοούμε εξαιτίας της πνευματικής μας αλλοτρίωσης, συνεχίζει να αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα των συμπατριωτών μας από τη Βόρειο Ελλάδα, όπως διαπιστώνουμε με την κοινότυπη φράση «αυτοί είναι καλοί Έλλη­νες και μάλιστα καλύτεροι από εμάς».

       Μεγάλος θόρυβος έχει ξεσπάσει για το «Σύμφω­νο Συμβίωσης», γεγονός που αποδεικνύει την αποτυχία μας, μετά τον ευτελισμό του «Μυστηρί­ου του Γάμου» και τα χιλιάδες διαζύγια-ναυάγιά του και την παντελή αποτυχία του Πολιτικού Γάμου. Τώρα «ανακαλύψαμε» το νέο εισαγόμενο «φρούτο», το «Σύμφωνο Συμβίωσης». Ξεχάσαμε, όμως, ότι για να συμβιώσεις αρμονικά με τον άλλο, απαιτείται ανιδιοτελής αγάπη, άρνηση του θεοποιημένου μας ΕΓΩ και ένταξη στον Κοινοτι­σμό του ΕΜΕΙΣ. Μόνο, τότε θα μπορέσουμε να ανακαλύψουμε τη χαρά της συμβίωσης και να ξαναγίνουμε αυθεντικοί … Έλληνες!

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ” Η ΚΕΡΚΥΡΑ ΣΗΜΕΡΑ ” ΦΥΛΛΟ 5458