Θεωροῦμε ἀναγκαῖον νά ὑπενθυμίσωμε ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος ὁμοφώνως, διά τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 2641/1998 βαρυσημάντου ἐγκυκλίου της, ἔλαβε σαφῆ, τελεσίδικον καί ὀρθοτομοῦσαν τόν λόγον τῆς ἀληθείας ἀπόφασιν ἐπί τῶν συναφῶν θεμάτων. Τήν ἀπόφασιν δημοσίευσεν, στό ἐπίσημον δελτίον της (περιοδικόν ”Ἐκκλησία”) καί ἀπέστειλε πρός ἀνάγνωσιν πρός ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς. Ἐδῶ παραθέτομεν μόνον τό κυρίως ἡμᾶς ἐνδιαφέρον ἐν προκειμένῳ σημεῖον τῆς ἐγκυκλίου, τό ἀναφερόμενον, δηλαδή, στίς ταυτότητες μέ 666 :
«… Β. 2. Ἐάν ἑπομένως καί ἐφ᾿ ὅσον οἱ νέες ταυτότητεςμέλλουν νά χρησιμοποιήσουν σάν κωδικό ἀριθμόἀναγνώσεώς τους ἀπό ἠλεκτρονικά μηχανήματα τό δυσώνυμο καί ἀπαράδεκτο ἀριθμό 666,τότε ἡ Ἱερά Σύνοδος θεωροῦσα ὅτι παραβιάζεται ἡ θρησκευτική συνείδηση τῶν ὀρθοδόξωνπιστῶν, συνιστᾶ στούς πιστούς νά μή δεχθοῦν τίς νέες ταυτότητες».
Ὀλίγον δέ προγενεστέρως ἡ Ἱερά Σύνοδος διά τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 2626/1997 ἐγκυκλίου της εἶχεν ἀπειλήσει ὅτι, σέ περίπτωσιν ἐμμονῆς τῆς Πολιτείας, θά μετεβάλλετο «ἕνα τμῆμα τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ, ἄν μήὁλόκληρος, σέ ἀντιρρησίες συνειδήσεως».
Θά πρέπῃ νά ἐπισημανθῇ ὅτι τά ἀνωτέρω δέν ἀποτελοῦν ἁπλῶς μίαν Συνοδικήν ἀπόφανσιν, ἀλλά τήνκαθολικήν πίστιν καί συνείδησιν τοῦ πληρώματος –ἐκτός φαιδροτάτων ἐξαιρέσεων– τῆς τοπικῆς μας (καί ὄχι μόνον) Ἐκκλησίας. Αὐτό καταδεικνύεται ἀναντιρρήτως ἀπό τίς πλεῖστες παρομοίου περιεχομένου συλλογικές καί προσωπικές ἀντιδράσεις τῆς περιόδου ἐκείνης ὑπό Ἱεραρχῶν, Ἱερῶν Μονῶν, Κληρικῶν, Καθηγητῶν Πανεπιστημίου κ.ἄ. Ἐνδεικτικῶς ὑπογραμμίζομε : [1]
1. Τήν ἐπιστολήν τῆς Ἱερᾶς Ἐπαρχιακῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης πρός τήν Ἑλληνικήν Κυβέρνησιν (22-3-93). Σ᾿ αὐτήν, μεταξύ ἄλλων, προειδοποιεῖ :
«… 2. Ὁ ἀριθμός τοῦ ἀντιχρίστου ὡς κωδικός τοιοῦτος διά τάς μαγνητικάς ταυτότηταςθεωρεῖται παντελῶς ἀπαράδεκτος». (”Ἡ ἀλήθεια” σελ. 12).
Ἡ αὐτή Ἱερά Σύνοδος, διά τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 100/11-8-97 μεταγενεστέρας ἐγκυκλίου της, καλεῖ μάλιστα«ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Κρῆτες… σέ συνεχῆ ἐπαγρύπνηση καί ἑτοιμότητα γιά πρωτοβουλίεςκαί νόμιμες ἀγωνιστικές κινητοποιήσεις». (Συμπληρωματικόν δίφυλλον, τεῦχος τοῦ ”Ἐν συνειδήσει”, σελ. 2).
[Δημιουργεῖ βαθυτάτην θλίψιν καί εὔλογα ἐρωτηματικά ἡ πρόσφατος συμβιβαστική δήλωσις τῆς Ἱ. Συνόδου ταύτης, ἡ ἔχουσα σαφῶς ἀλλότριον πνεῦμα].
2. Ἀρκετές ἀνακοινώσεις τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἐξ αὐτῶν παραθέτομε τό ἀκόλουθον ἀπόσπασμα τοῦ ἀνακοινωθέντος τῆς ΕΔΙΣ Αὐγούστου 1988 :
«Προειδοποιεῖ ἀκόμη ἡ Ἱερά Κοινότης ὅτι οἱ Ἁγιορεῖται Μοναχοί δέν θά δεχθοῦν νά παραλάβουν τίς νέες ταυτότητες, ἐφ᾿ ὅσον διαπιστωθῆ ὅτι φέρουν τό 666».
3. Τό ὁμολογιακόν ἐκεῖνο κείμενον τό φέρον 123 ὑπογραφάς (Καθηγουμένων Ἱ. Μονῶν καί Ἡσυχαστηρίων –ἀνδρώων καί γυναικείων–, λοιπῶν ἀξιολόγων κληρικῶν, ἐξ ὧν ἀρκετοί νῦν Μητροπολῖται καί Καθηγηταί Πανεπιστημίου) τό ἀποσταλέν πρός τήν Ἱ. Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας. Ἀντιγράφομε ἐκφραστικότατον ἀπόσπασμά του, πού διατυπώνεται μέ τόν πιό κατηγορηματικό τρόπον (θερμῶς δέ παρακαλοῦμε νά τό ἀναδημοσιεύσετε ὁλόκληρον μαζί μέ τάς ὑπογραφάς σέ προσεχές φύλλο) :
«Ἡ ἀποδοχή ἐκ μέρους τῶν πιστῶν ταυτότητος, πιστοποιητικοῦ δηλαδή τῆς προσωπικότητός τους, πού θά φέρῃ τόν ἀριθμό τοῦ Ἀντιχρίστου, ὅπως κι ἄν ἀπεικονίζεται αὐτός, ἀποτελεῖ ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καί προσχώρηση στήν παράταξη τοῦ Σατανᾶ». (”Ἐν συνειδήσει”, σελ. 20).
4. Παρομοίου περιεχομένου ἀπόσπασμα ἀπό τό ἐκτενέστατο καί λίαν κατατοπιστικό κείμενον τῶν Ἱ. Μονῶν τῶν Ἁγίων Μετεώρων :
«Ἡ χρήση τοῦ ἀριθμοῦ 666 στίς νέες ἠλεκτρονικές ταυτότητες ἀποτελεῖ τό τελευταῖο βῆμα πρίν ἀπό τό χάραγμα στό χέρι ἤ στό μέτωπο. Γι᾿ αὐτό καί ἡ παραλαβή τους ἀπό τούς χριστιανούς σημαίνει ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ, πολιτογράφηση στήν παράταξη τοῦ Σατανᾶ καί πνευματικό θάνατο». (”Ἡ ἀλήθεια”, σελ. 29-30).
5. Δύο ἀποσπάσματα ἀπό τό κείμενον–καταπέλτης ὑπό τόν τίτλον : ”Ὁ Βεελζεβούλ καί ὁ Ε.Κ.Α.Μ” τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου:
«Ἄν λοιπόν πράγματι εἰς τά νέα δελτία ταυτότητος ἔχει ἀποτυπωθεῖ ἔστω καί ὑποψία τῆς μορφῆς τοῦ Βεελζεβούλ, ἀσφαλῶς οἱ πιστοί ὄχι μόνον δέν θά παραλάβουν τά διαβολοδελτία αὐτά, ἀλλ᾿ οὔτε κἄν θά τά ἐγγίσουν!
Τό αὐτό θά συμβῇ καί ἄν τά δελτία φέρουν τόν ἀριθμό 666. Ἐάν μέν ὁ ἀριθμός αὐτός ἐτέθη ἐπίτηδες, ὡς σχετιζόμενος μέ τόν ἀντίχριστον, θά ἦτο ἀδιανόητον νά φέρωμεν ἐπάνω μας τά σύμβολα τοῦ ἀντιχρίστου! Ἀλλά καί ἐάν ὁ ἀριθμός αὐτός δέν ἐπελέγη σκοπίμως, ἀλλ᾿ ἁπλῶς ὡς ἕνας ἀριθμός μεταξύ τῶν πολλῶν…, καί πάλιν τά δελτία ταυτότητος, ὡς προκαλοῦντα τήν θρησκευτικήν μας εὐαισθησίαν μέ τήν χρῆσιν ἑνός ὑπόπτου καί διαβλητοῦ ἀριθμοῦ, εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτα. ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΑΒΩΜΕΝ! [2]
… Τέλος λόγου : Ἐάν τά διαδιδόμενα εἶναι ἀληθῆ καί τά νέα δελτία ταυτότητος θά φέρουν, ἐμφανῶς ἤ ἀφανῶς, εἴτε τήν μορφήν τοῦ Βεελζεβούλ, εἴτε τόν ἀριθμόν 666, εἴτε ὁτιδήποτε ἄλλο ἀντιχριστιανικόν σύμβολον, ἤ ἀκόμη καί ἄν θά ἔχουν μόνον τόν Ε.Κ.Α.Μ, ἄνευ προηγουμένως νομοθετικῆς διασφαλίσεως τῶν δημοκρατικῶν δικαιωμάτων καί ἐλευθεριῶν τοῦ πολίτου, θά εἴπωμεν ΟΧΙ καί πάλιν ΟΧΙ καί μυριάκις ΟΧΙ εἰς τά νέα αὐτά δελτία, ὁτιδήποτε καί ἄν πρόκειται νά ἀντιμετωπίσωμεν… ”Ἀκουέτω ταῦτα καί Βασιλεύς (=Κυβέρνησις)!”». (”Ἡ ἀλήθεια”, σελ. 43-44).
6. Ἀπόσπασμα ἀπό τό ἄρθρον : ”Εἴμεθα ἕτοιμοι διά θυσίας;” τοῦ μακαριστοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Φλωρίνης κ. Αὐγουστίνου :
«Τό συμπέρασμα εἶναι· ὅταν ἴδωμεν νά μᾶς καλοῦν διά χάραξιν ἐπί τῆς δεξιᾶς χειρός καί ἐπί τοῦ μετώπου, ἦλθε πλέον ἡ ὥρα τῆς πραγματοποιήσεως τῆς προφητείας. Φρονοῦμεν ὅμως, ὅτι ἡ ἀντίστασις δέν πρέπει νά προβληθῇ εἰς τό τελευταῖον ἐκεῖνο στάδιον, διότι τότε θά εἶναι ἀργά. Διά τοῦτο ὀρθῶς οἱ πιστοί, αἰσθανόμενοι τόν κίνδυνον πλησιάζοντα, ἤρχισαν νά ἀντιδροῦν ἀπό ἐτῶν ἤδη… Ποῦ εὑρισκόμεθα τώρα; Μετά τήν ψήφησιν τοῦ νόμου διά τήν προστασίαν –δῆθεν– τοῦ ἀτόμου ἀπό τήν ἐπεξεργασίαν τῶν προσωπικῶν δεδομένων καί μετά τήν κύρωσιν τῆς Συνθήκης Σένγκεν τί μένει; Αἱ νέαι ταυτότητες μέ τό 666. Καί πάλιν οἱ πιστοί θά ἀντισταθοῦν καί θά ἀγωνισθοῦν. Ἀπό τοῦ 1993 ἤδη ἡ Ἱ. Σύνοδος εἶπε νά μή λάβουν οἱ ὀρθόδοξοι τάς νέας ταυτότητας, ἀνενέωσε δέ τήν ὁδηγίαν αὐτήν καί μέ τήν πρόσφατον Συνοδικήν ἐγκύκλιον. Εἰς τοῦτο συμφωνεῖ καί ὅλο τό Ἅγιο Ὄρος. Ἀγωνίζονται ἐπίσης, καί μάλιστα ἐντονώτερον ἡμῶν, οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί πού ἀκολουθοῦν τό παλαιόν ἡμερολόγιον, συμπλέομεν δέ μετ᾿ αὐτῶν εἰς τόν ἀγῶνα τοῦτον. Ἔγκυροι τέλος φωναί χαρισματούχων γερόντων, ὡς τοῦ π. Παϊσΐου, καί ἀπό τό ὑπερπέραν ἀκόμη φωνάζουν νά φυλαχθῶμεν ἀπό τό ”χάραγμα” τοῦ ἀντιχρίστου». (”Χριστιανική Σπίθα”, Ἰούλ. 97, ἀρ. φ. 543 καί ”Ἡ ἀλήθεια”, σελ. 50-51).
7. Ἀπόσπασμα συνεντεύξεως τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου (ὄντος τότε Μητροπολίτου Δημητριάδος) :
«Ἔχει ἐπισήμως, ἀπό ἁρμόδια ἑλληνικά χείλη, ὁμολογηθῆ ὅτι στίς νέες ταυτότητες ὁ δυσώνυμος ἀριθμός 666 θά ἀποτελῇ ὄντως τό ”κλειδί” γιά τήν ἀνάγνωση ἀπό τά εἰδικά μηχανήματα ἀφανῶν στοιχείων πού αὐτές θά περιέχουν. Οἱ ἁρμόδιοι πρέπει νά προβληματισθοῦν ἐμπρός στήν ἐπιχειρούμενη ἀπό ἄγνωστη κατεύθυνση ὑποχρεωτική ὑποταγή ὅλων τῶν Εὐρωπαίων στό σύστημα τοῦ ἀριθμοῦ αὐτοῦ. Ἄσχετα μέ τό τί πιστεύει ὁ καθένας γιά τό 666, σημασία ἔχει πώς δέν πρόκειται γιά ἕναν τυχαῖο ἀριθμό. Καί καλῶς οἱ πιστοί ἐκδηλώνουν ἀποτροπιασμό πρός αὐτόν». (”Ἡ ἀλήθεια”, σελ. 54-55).
8. Ἀπόσπασμα ἀπό τό λίαν διευκρινιστικό θεολογικά καί συγχρόνως ὁμολογιακό κείμενον : ”Ἠλεκτρονικές ταυτότητες. Ὥρα γιά ὁμολογία ἤ ἄρνησι” τοῦ σεβαστοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Ὁσ. Γρηγορίου π. Γεωργίου.:
«Θέλουν λοιπόν νά μᾶς ἐπιβάλουν τό 666, καί μάλιστα σέ ἔγγραφο ἀπολύτως προσωπικό μας πού τό φέρουμε πάντα μαζί μας, ὅπως εἶναι τό δελτίον ταυτότητός μας.
Λέγουν μερικοί ἀφελῶς ὅτι τό 666 τῆς ταυτότητος ἤ καί τό πιθανολογούμενο χάραγμα στό χέρι ἤ στό μέτωπο δέν μποροῦν νά μᾶς ἀφαιρέσουν τήν ἀνεξίτηλη σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ πού ἐλάβαμε μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα καί τό Ἅγιο Χρίσμα.
Πράγματι δέν μποροῦν νά μᾶς τήν ἀφαιρέσουν, ὅταν βιαίως μᾶς τά ἐπιβάλουν, δηλαδή ὅταν μᾶς δέσουν καί μᾶς σφραγίσουν, ἤ προσαρτήσουν ἐπάνω μας τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες.
Ὅταν ὅμως μέ τήν θέλησή μας τά ἀποδεχθοῦμε, τότε βεβαίως θά ἀποστῇ ἀπό ἐμᾶς ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, διότι δέν ὡμολογήσαμε τόν Χριστό καί διότι ἀπό δειλία ἤ συμφέρον ἤ ἀδιαφορία ἤ καί ἀπό πνευματική ὀλιγωρία δεχθήκαμε τό σύμβολο τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ὅσοι λέγουν στόν εὐσεβῆ λαό ”δέν πειράζει τό 666, πάρετε τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες”, δέν σκέπτονται τί εὐθύνη ἀναλαμβάνουν. Δέν προβληματίζονται μήπως ἔχουν λάθος καί ἔτσι γίνουν ἠθικοί αὐτουργοί ἀποστασίας τῶν Χριστιανῶν.
Δέν θά δεχθοῦμε ἠλεκτρονική ταυτότητα, διότι θεωροῦμε ὅτι ἐξευτελίζει τά πρόσωπά μας. Πῶς θά φέρουμε μαζί μας ἕνα ἔγγραφο πού θά γράφῃ πλῆθος πληροφοριῶν γιά μᾶς, πού θά μποροῦν νά διαβάσουν Ἕλληνες καί ξένοι, ἐκτός ἀπό ἐμᾶς, καί μάλιστα πού θά μποροῦν ἀπό ἐπιτηδείους νά διαστραφοῦν εἰς βάρος μας; Καί ἀκόμη διότι, ἐάν περιέχῃ τό 666, θά τό θεωρήσουμε ἄρνησι τοῦ Χριστοῦ. Κανείς δέν ἐπιτρέπεται νά διακινδυνεύῃ τήν σωτηρία του». (”Ἡ ἀλήθεια”, σελ. 86-87).
9. Ἀπόσπασμα συνεντεύξεως τοῦ σεβαστοῦ καί γνωστοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ :
«Ἡ χρήση τοῦ ἀριθμοῦ 666 στό νέο σύστημα (ἀναπόφευκτη κατά τούς εἰδικούς) προσδίδει πραγματικές διαστάσεις στά τεκταινόμενα. Διότι δέν εἴμεθα ἔτσι μόνον ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, πού γνωρίζουμε τή σημασία τοῦ ἀριθμοῦ αὐτοῦ (πρβλ. σχετική μελέτη, πλήν ἄλλων, τοῦ καθηγητοῦ–ἀκαδημαϊκοῦ κ. Μάρκου Σιώτου), ἀλλά καί ὅσοι τόν χρησιμοποιοῦν στό ἠλεκτρονικό σύστημά τους! Δέν γνωρίζω δέ πῶς μπορεῖ Χριστιανός νά ἀντιπαρέρχεται ἐν ἠρεμίᾳ μιά τέτοια ἐνέργεια. Ἐδῶ ἀκριβῶς, ὅμως, εἶναι πού φαίνεται ἡ πλάνη κάποιων ”θεολόγων” καί μάλιστα ”μητροπολιτῶν”, πού ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ ἀριθμός 666 ἤ τό ”χάραγμα” εἶναι κάτι τό ”ἐσωτερικό”, πού ἀφορᾶ μόνο στό φρόνημα τοῦ Χριστιανοῦ καί στήν ἐσωτερική διάθεσή του. (”Ἐν συνειδήσει”, σελ. 10).
Θά ἦταν δυνατόν νά παρατεθοῦν πολλά ἀκόμη, ἀλλά νομίζομε ὅτι τά ἀνωτέρω εἶναι ὑπερεπαρκῆ διά νά καταδείξουν ἀναμφισβήτητα ὅτι ἡ Ἐκκλησία ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ ΘΕΣΙΝ, τόσον διά τοῦ θεσμικοῦ της ὀργάνου, ὅσον καί διά τῆς καθολικῆς ἀποδοχῆς τοῦ πληρώματος. Καί ἀναντίρρητα σέ θέματα πίστεως –ὡς τό παρόν– δέν χωροῦν μεταβολές, παραλλαγές, πολυφωνίες, διαφορετικότητες, συμβιβασμοί κ.τ.τ., ὅσες πιέσεις καί ἐάν ἐξασκοῦνται, ὅσα ἀνταλλάγματα καί ἐάν προσφέρωνται…
Γι᾿ αὐτό καί ἡ Ἱερά Σύνοδος καί στό πρόσφατο ἀνακοινωθέν της (17-11-2010), εὑρίσκεται σέ πλήρη ταυτότητα μέ τήν πρό 12ετίας ἐγκύκλιό της, διακηρύττουσα καί πάλιν :
«Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑποχρεωμένη νά διαφυλάττῃ τήν ἐλευθερία τοῦ προσώπου καί νά ὑπερασπίζεται τήν ἀκεραιότητα τῆς πίστεως. Γι᾿ αὐτό :
α) Ἡ ”Κάρτα τοῦ Πολίτη” δέν πρέπει νά περιέχῃ κατ᾿ οὐδένα τρόπο, ἐμφανῆ ἤ ἀφανῆ, τόν ἀριθμό ”666”.
β) Ἐπίσης κατ᾿ οὐδένα τρόπο πρέπει μέ αὐτή νά παραβιάζονται οἱ προσωπικές ἐλευθερίες».
Πῶς, λοιπόν, εἶναι δυνατόν νά προβάλλεται ὁ ἰσχυρισμός ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει λάβει ἀκόμη θέσιν καί ὅτι θά ἀναμένωμε τήν θέσιν της γιά νά τοποθετηθοῦμε; (!)
Ἴσως προχείρως δοθῆ ὡς ἀπάντησις ἡ δήλωσις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὅτι ”ἀναμένει τό καταρτιζόμενο σχέδιο ἀπό τίς ἁρμόδιες Ὑπηρεσίες γιά τήν ἔκδοση τῆς ”Κάρτας” γιά νά τοποθετηθῇ ὑπευθύνως”. Ὅμως :
α) Ὅπως κατεδείχθη ἀνωτέρω, ἡ θεολογική τοποθέτησις –ἤτοι : τό ἀπαράδεκτον τῆς ὑπάρξεως τοῦ 666 στήν ”Κ.τ.Π”, ὅπως καί τό ἀπαράδεκτον τῆς παραβιάσεως μέ αὐτήν (”Κ.τ.Π”) τῶν προσωπικῶν ἐλευθεριῶν– (πού συνιστᾷ καί τό πρωτεῦον ἔργον τῆς Ἐκκλησίας) ἔχει ἤδη ὁλοκληρωθῆ.
β) Τό ἀπομένον –ἤτοι ἡ ἐξέτασις τῆς ”Κ.τ.Π” διά τήν ἐξακρίβωσιν τῶν ἀνωτέρω (ὕπαρξις 666 καί παραβίασις ἐλευθερίας)– εἶναι οὐσιαστικῶς ἁρμοδιότης τῶν εἰδικῶν ἐπιστημόνων πού ἔχουν ὁρισθῆ διά τόν σκοπόν αὐτόν, ἡ δέ ἐπισφράγισις τῶν πορισμάτων τους ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου συνιστᾷ δευτερεῦον ἔργον αὐτῆς.
γ) Ὅπως θά δειχθῇ σέ ἑπομένην ἑνότητα, ὑπάρχουν πολλές ἐνδείξεις, πού ἐγγίζουν τά ὅρια τῆς ἀποδείξεως, ὅτι τά προαναφερθέντα ἀπαράδεκτα θά ὑπάρχουν στήν ”Κ.τ.Π” τῆς ὁποίας τό ὑπό τῶν κρατικῶν Ὑπηρεσιῶν ὑποσχεθέν καί ὑπό τῆς Ἱ. Συνόδου ἀναμενόμενον σχέδιον ἔχει πρό πολλοῦ ἤδη δοθῆ πρός δημοσίαν διαβούλευσιν.
δ) Τό κυριώτερον : Τά περί ὧν ὁ λόγος κακόδοξα δημοσιευόμενα κείμενα σχεδόν καθόλου δέν ἀσχολοῦνται μέ ὅσα ἀναμένονται νά ἐξακριβωθοῦν ὑπό τῆς Ἱ. Συνόδου – μᾶλλον τά θεωροῦν δεδομένα. Αὐτό τό ὁποῖον ἀπορρίπτουν, ἀλλά καί εἰρωνεύονται, εἶναι ἡ θεολογική τοποθέτησις (ἡ ὁποία, ὡς ἐλέχθη, ἔχει ὁλοκληρωθῆ) περιγελώντας μέ ἔπαρσιν καί περιφρόνησιν πάντας τούς ἀποδεχομένους αὐτήν.
Ἡ διδασκαλία τοῦ Γέροντος Παϊσίου.
Δέν θά ἐπεκταθοῦμε πολύ ἐπ᾿ αὐτῆς, διότι στούς περισσοτέρους εἶναι γνωστή, καί λόγῳ τῆς κυκλοφορήσεως σέ ἑκατοντάδας χιλιάδων τοῦ γνωστοῦ κειμένου του ”Σημεῖα τῶν καιρῶν”, ὅπως ἐπίσης καί τῶν ἀπομαγνητοφωνημένων ἀποσπασμάτων σχετικῆς συνομιλίας του, ἀλλά καί λόγῳ τῆς καταγραφῆς τῶν θέσεών του στά αὐθεντικά βιβλία πού ἀναφέρονται στόν Βίο ἤ τούς λόγους του. Ἐπιγραμματικῶς μόνον ἀναφέρομεν ὅτι ὁ μακαριστός Γέρων :
1. Τόνιζε ἀπερίφραστα ὅτι ὁ δεχόμενος τό 666 στό σῶμα του, δέχεται τήν σφραγίδα (χάραγμα) τοῦ Ἀντιχρίστου καί ὅτι μέ τήν ἐνέργειά του αὐτήν ἀρνεῖται τό ”Ἅγιο Σφράγισμα τοῦ Χριστοῦ πού τοῦ δόθηκε στό Ἅγιο Βάπτισμα”, ἀποδιώκει ἀπό μέσα του ”τήν Θεία Χάρη τοῦ Χριστοῦ” –ἔστω καί ἄν αὐταπατώμενος μπορεῖ νά ἰσχυρίζεται ”ὅτι ἔχει μέσα του τόν Χριστό”–, καί ἀπογυμνώνεται ἀπό ”τήν δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Ἁγίου Συμβόλου” καθιστώντας την ἀνενεργόν δι᾿ ἑαυτόν.
2. Ἀλλά καί στήν ταυτότητά μας θεωροῦσε ἀδιανόητη τήν ὕπαρξιν τοῦ δαιμονικοῦ συμβόλου. Τήν τοιαύτην ἀποδοχήν της ἐχαρακτήριζεν ὡς ”εἰσαγωγήν στό σφράγισμα” καί ἄρνησιν· καθ᾿ ὅσον δέν πρόκειται γιά ἕνα ἁπλό ἔγγραφον, ἀλλά γιά τό κυρίως προσωπικόν μας ἔγγραφο, πού ταυτιζόμαστε δι᾿ αὐτοῦ καί πού ἡ ὑπογραφή μας σ᾿ αὐτό δηλώνει τήν ἀποδοχή μας.
3. Ἀναιροῦσε ὅλες τίς ”γνωστικές” – σοφιστικές ἑρμηνεῖες καί τίς ”Ἰησουΐτικες” – συμβιβαστικές μεθόδους, χρησιμοποιώντας ἁγιογραφικά καί πατερικά ἐπιχειρήματα καί παραδείγματα Ἁγίων Μαρτύρων. Καί
4. Παρηγοροῦσε καί ἀνεπτέρωνε τό ὁμολογιακό καί μαρτυρικό φρόνημα, ὄχι μόνον ἀναφερόμενος στήν τελικήν νίκην τοῦ Ἀρνίου καί τήν ἐξόντωσιν τοῦ Θηρίου, ἀλλά καί βεβαιώνοντας ὅτι καί κατά τήν σύντομη δαιμονική μπόρα θά δοθῇ ἄφθονος ἡ Θεία συναντίληψις πρός ὅσους δέν ὑποκύψουν, ἐνῶ, ἀντιθέτως, ὅσοι δεχθοῦν τό σφράγισμα, θά ὑποφέρουν καί ψυχικῶς, ἀλλά καί σωματικῶς, παρά τίς ψευδεῖς ἐπαγγελίες, πού θά τούς ἔχουν δοθῆ ἀπό τόν Ἀντίχριστο ἤ τά ὄργανά του περί δῆθεν ἐξυπηρετήσεως καί ἀσφαλείας.
Στήν διδασκαλία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος εἶναι ἐμφανέστατος ὁ φωτισμός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού κινοῦσε τήν χεῖρα καί τήν γλῶσσα του. Γι᾿ αὐτό καί ταυτίζεται ἀπόλυτα μέ τήν διαχρονική διδασκαλία καί ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί ἰδίως μέ τήν ἁγίαν εὐαισθησίαν τῶν Ἁγίων Μαρτύρων. Γι᾿ αὐτό καί ”πληροφόρησε” καί ”πληροφορεῖ” ἀνενδοίαστα τίς καρδιές τῶν πιστῶν. Γι᾿ αὐτό συνετέλεσε τά μέγιστα στήν ἀπλανῆ τοποθέτησιν τῆς Ἐκκλησίας ἐπί τοῦ θέματος. Γι᾿ αὐτό καί πολεμήθηκε καί συκοφαντήθηκε ὑπερβαλλόντως ἀπό ὅσους εἴτε ἐξ ἰδιοτελείας, εἴτε ἐξ ἐγωϊσμοῦ καί ὀρθολογισμοῦ –στοιχοῦντες τῇ ἰδίᾳ κρίσει (”ἑρμηνεύοντας μέ τό μυαλό τους” κατά τόν Γέροντα)– ὑπεστήριξαν πεπλανημένες ἀπόψεις. Ψευδόμενοι ἀσυστόλως, εἶπαν καί ἔγραψαν, λένε καί γράφουν :
α) Ὅτι, δῆθεν, παρεποιήθη ἀπό ἄλλους τό χειρόγραφό του καί ὅτι, δῆθεν, γραφολόγος ἀμφεσβήτησε τόν γραφικόν του χαρακτῆρα! Παρ᾿ ὅλον πού πλεῖστοι γνωρίζομε ὅτι ὁ ἴδιος τό εἶχε γράψει –πέραν ἀπό τό ἐμφανέστατο τοῦ γραφικοῦ του χαρακτῆρος–, ὁ ἴδιος, προβλέποντας τήν κακοήθειαν μερικῶν, εἶχε δώσει ἐντολήν νά διαδοθῇ φωτοτυπικά καί ὄχι δι᾿ ἐκτυπώσεως καί ὁ ἴδιος τό μοίραζε σέ πολλούς.
β) Ὅτι δῆθεν τόν παρέσυραν ἄλλοι, καί αὐτός ἀπό ἀφέλεια καί ἄγνοια ἐπείσθη! Ἀλλά μόνον κάποιος πού δέν εἶχε γνωρίσει καθόλου τόν Γέροντα θά μποροῦσε νά ἰσχυρισθῇ κάτι τέτοιο!
γ) Ὅτι δῆθεν ἀργότερα μετάνοιωσε καί ἄλλαξε τοποθέτησιν. Παρ᾿ ὅλον πού ὑπάρχει ἡ κασέτα μέ τήν σχετικήν συνομιλίαν του περί τό τέλος τῆς ζωῆς του, μέ τίς ἴδιες θέσεις καί σέ αὐστηρότερο μάλιστα ὕφος!
δ) Ὅτι δῆθεν δέν εἶχε γιά τίς θέσεις του αὐτές βεβαιότητα περί ”τοῦ ἐν αὐτῷ λαλοῦντος Χριστοῦ” καί ὅτι γι᾿ αὐτό προέτρεπε σέ τυφλῆν –δῆθεν ἀπροϋπόθετα– ὑπακοήν σέ ὅ,τι πεῖ ἡ Ἐκκλησία. Καί τά λένε καί τά γράφουν αὐτά, ἐνῷ γνωρίζουν, ἀφ᾿ ἑνός μέν, ὅτι ἡ Ἐκκλησία καί τό 1998 καί πρόσφατα ἀποδέχθηκε καί ἐπισφράγισε τίς πεφωτισμένες θέσεις του, ἀφ᾿ ἑτέρου, ὅτι ὁ μακαριστός Πατήρ τίς ὑπεστήριζε μέ αὐστηρότητα, ὁμιλώντας μέ ἐντονώτατο τρόπο κατά τῶν διαφόρων ”γνωστικῶν” –καί φημισμένων πνευματικῶν καί ἐπισκόπων– πού ”φάσκιωναν” τά πνευματικά τους παιδιά, ἐκ τρίτου δέ ὅτι ἦτο ἡ μοναδική φορά στήν ζωή του, πού εἶχε δώσει ἐντολήν γιά φωτοτυπική (μέ τά ὀρθογραφικά του λάθη) διάδοσιν χειρογράφου του!
Ἀλλ᾿ ὅσον καί ἐάν συκοφάντησαν καί συκοφαντοῦν ”πρός κέντρα λακτίζουν”. Ὁ Γέροντας καί ἡ διδασκαλία του πολεμούμενοι ἀστράφτουν περισσότερο καί φωτίζουν καί στηρίζουν ὅσους μέ καθαρή καί ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη ἀγαποῦν τόν Χριστόν. Μόνον ὅσοι ζητοῦν φίλαυτα τό βόλεμά τους εὑρίσκουν ἔρεισμα στίς συκοφαντίες, γιά νά δικαιολογήσουν τήν πτῶσιν τους καί νά κατασιγάσουν τήν διαμαρτυρομένη συνείδησίν τους. Μόνον οἱ βλαμμένοι βλάπτονται, ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας.
Πηγή: Περιοδικό «Ἐρῶ», ΑΠΡ-ΙΟΥΝ/2011
1. Ὅλα σχεδόν τά κείμενα, στά ὁποῖα θά γίνῃ ἀναφορά κατωτέρω, εὑρίσκονται στό: ”Ἡ ἀλήθεια γιά τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες καί τήν συνθήκη Σένγκεν” (Συλλογή ἐγγράφων καί κειμένων), Ἔκδοση Ἱεραποστολικοῦ Συνδέσμου ”Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός”, Θεσσαλονίκη (στό ἑξῆς: ”Ἡ ἀλήθεια”). Ἐπίσης ἀρκετά ἐξ αὐτῶν εὑρίσκονται στήν ἔκτακτη ἔκδοσιν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου ”Ἐν συνειδήσει”, Ἅγια Μετέωρα, Αὔγουστος 1997 (στό ἑξῆς: ”Ἐν συνειδήσει”). Προτείνομεν, ὡς λίαν ἐπωφελῆ, τήν ἀναδημοσίευσιν στόν ”Ο.Τ” ἀρκετῶν ἐξ αὐτῶν· ἰδίως ὅσον θά ἐπισημάνωμε κατωτέρω.
2. Θέσιν τήν ὁποίαν λογοκρίνει ὁ π. Βασ. Βολουδάκης, παρουσιάζοντας ψευδῶς ὅτι δῆθεν ὁ π. Ἐπιφάνιος συμφωνεῖ μαζί του.